Historie: tekst uit 1993 uit de Periodiek (clubblad van de Oude Glorie)
Bakdekkruiser de 'Fuut':
`ach gut, wat 'n lief bootje'
Als je al zo'n 14 jaar lid bent van de vereniging de'Oude Glorie' en nog nooit in de gelegenheid was geweest om de jaarlijkse bijeenkomst met je Bakdekker bij te wonen dan weet je niet wat je gemist hebt!
Dus eindelijk na 14 jaar was het dan zover, onze boot de Fuut', was nu representatief genoeg naar onze zin, om mee te doen aan het 15-jarig feest in het zo mooie stadje Sloten. Wij (fam. Wiethoff en fam. Hoekstra) hadden wel een en ander gecombineerd, t.w. onze vakantie en 'Sloten'. Reeds op 26 juni voeren wij in 2 dagen van de Eem (bij Baarn) via de Randmeren, Kalenbergergracht, Follegasloot via Sloten naar Koudum alwaar we 2 weken in de omgeving rond gevaren hebben. Gedurende die tijd waren wij te gast op de boerderij 'Doste Pleats' van de fam. Kramer, onze boot lag in de 'Var' en dat was ideaal. Een week voor het 'Sloten-festijn' brachten wij de boot naar Sloten naar de haven van die aardige 'baardmans' havenmeester de heer Spoelstra.
Op vrijdag 30 juli gingen we dus op naar Sloten met de auto weliswaar, waar we om 19.30 uur arriveerden maar we konden niet naar onze boot, Sloten was in rep en roer.
Want de Schuttersfeesten waren bezig; een kanonsspektakel op de stadswallen, een indrukwekkend gebeuren kompleet met tamboer, schutterij en niet te vergeten de stadsomroeper.
Honderden mensen konden zien hoe de voorzitter Lantinga het kanon mocht afschieten, wat niet in een keer lukte. Een verrassing voor de schipper Jan Dirk Wiethoff, onder het publiek was zijn zuster en zwager ook toevallig in Sloten op doorreis, dus s'avonds even koffiedrinken bij zuster Annemiek die met haar man een forse sleepboot uit 1948 bezitten met een oude 6 cilinder Grey Marine dieselmotor die ooit eens heeft gezeten in een landingsvaartuig van Normandie 1943. Dit even terzijde. Na het historisch gebeuren op de stadswallen, konden wij ons aanmelden bij de voorzitter met de vraag is nog plekje voor onze bakdekker van 6.20 mtr lang. Het was nog even zoeken maar toch was er in het hoekje bij de Lemmerpoort een plaatsje vrij, pal voor de zeer fraaie salonboot 'de Toerist', echt een prachtig plekje met een eigen 'bleek-veldje' en toegangshek!
Na het afmeren hebben wij nog eens 60 andere 'zeer belegen' boten en je komt al gauw ander de indruk van deze prachtige vloot. Omdat je zelf ook al zo'n 6 jaar achtereen bezig bent geweest met onze 'Dag-bakdekkruiser' of 'Babykruiser', zitten er in al die boten heel wat 'manuren' en hulde aan al die vrouwen die dat geduld op konden brengen. De volgende dag zaterdag was de 'grote dag' van het 15-jarig feest van de 'Oude Glorie'. Er waren al heel wat mensen vroeg in de weer met al het 'koper-werk' om natuurlijk de kijkers te laten zien: 'Als het Koper goet Blinckt, dat Uwen Boot minder gau Sinckt'. ('n oud zeemans gezegde) Het weer werkte die dag goed mee en dan wil het publiek wel komen, mede door de club 'De Krukas' van de stationaire Motoren/Machines liep het storm. Bij onze boot kwamen veel mensen een praatje maken over hit wel en wee van hun boot (meestal ook een bakdekker), over de moeilijkheden van repareren/onderhoud en dergelijke en vooral dat hun Pake/Opa ook zoiets hadden gehad. Zo rond 16.00 uur kwam er onverwacht een Zeemanskoor door de smalle gracht 'het Diep' onder luid applaus en een fikse regenbui werd het koor in een praam, heen en weer gesleept door het 'opdrukkertje' van de de havenmeester.
Op het eind van de middag hebben we tijdens een borrel-uurtje nog nagepraat over het verloop van die dag, effe lachen om de talloze op- en aanmerkingen.
Ook wij waren uitgenodigd om s'avonds het feest bij te wonen, de oude boerderij was afgeladen vol en met 2 rode knopen (geen blauwe) voor consumpties zou het wel lukken.
Dit was ook voor ons de eerste keer zo'n feestavond eerst de toespraken, uitreikingen van de prijsvragen en vooral de presentatie van het boek 'Anno'93', wat muziek kortom een heel geslaagde avond. Na het feestgedruis een 'grachtje' om, Sloten was die avond ook weer mooi versierd met lampjes onder de brugbogen en doet het op zo'n avond niet onder voor Amsterdam. Die zondag waren er al weer mensen die vroeg moesten vertrekken en er kwam weer ruimte in het 'Diep'.
Tot onze grote verrassing werden wij om 10.00 uur uitgenodigd voor een foto-sessie van de 'Waterkampioen', een hele eer ook de 'Pax' en de 'Toerist' moesten op de foto. De locatie was gepland op de oude buitengracht bij de molen dus moesten wij eerst wel even uit de gracht zien te komen wat niet gemakkelijk ging onze boot de 'Fuut' moest de 'Toerist' vlot zien te trekken uit de prut en met wat mankracht lukte dat uiteindelijk ook nog.
Door de landelijke pers en dankzij radio-omroep Noord kwamen die zondag toch zeer veel mensen kijken, het stadje raakte bijna verstopt, door al die auto's raakte Sloten afgesloten en bij de plaatselijke ijscoboer stond een meterslange rij ruziende mensen.
Zoals de vorige dag hebben we ook weer veel adressen uitgewisseld en heel wat mensen door gestuurd naar de 'Pax' waar ze het 2e jaarboek konden krijgen.
Rond 17.00 uur was het rustig geworden, tijd voor ons om op te breken en afscheid te nemen en naar de haven te varen van Sloten, waar de boot nog een week zou blijven liggen en daarna in etappes terug te varen naar de Eem.
Tenslotte: het 15-jarig bestaan van de 'Oude Glorie' was goed georganiseerd, we hebben veel mensen ontmoet die precies wisten wat een 'Bakdekkruiser' is, (trouwens 'dit' woord komt ` niet eens voor in de 'van Dale'!)
Ook een beetje vreemd dat woord 'Babykruiser', eh even wennen hoor!
Op de terugweg hebben wij nog wat gepraat over de toekomst van de 'Oude Glorie': het zou toch mogelijk moeten zijn om een landelijk centrum van de Vereniging ergens op te zetten compleet met een ouderwetse 'rol-helling'. een 'winterdroog stalling', een goed documentatie-centrum, onderdelen en revisie voor oude scheepsmotoren, enz. Bij dit centrum eer bescheiden Bungalowpark voor leden en niet leden, om commercieel rond te komen. Er zijn genoeg voorbeelden van vrijwilligers/vutters die dit soort werk graag doen, kijk maar naar de 'Batavia-werf' en de 'Kromhout-werf.'
Nog even: bedankt voor de fijne dagen en de complimenten aan de organisatie en ook toch nog aan 'onze buurman Ab, die in Sloten de zaak nog zo vrolijk versierde niet zijn verzameling vlaggen. Tot wedervaren!
Hoevelaken, 28 augustus 1993.
Opgetekend door Dekknecht, Oene Hoekstra en Ondertekend door schipper, Jan Dirk Wiethoff.
Tekst uit het Hoevelakens Nieuwsblad van 1993
Bakdekkruiser van Wiethoff in oude glorie hersteld
Zo kaal en roestig als-ie eerst was, zo mooi is-ie nu
HOEVELAKEN - Zo nu en dan komen in deze krant mensen aan het woord met, een leuke hobby. Jan-Dirk Wiethoff van de Asterlaan is al jarenlang druk in de weer, met zijn bakdekkruiser uit 1923, Fuut genaamd. Dit motorbootje heeft hij volledig opgeknapt. De boot is zo mooi geworden, dat Jan-Dirk zich rijp voelde afgelopen weekeinde samen met zijn vriend Onno Hoekstra, die zeer veel heeft meegevaren en hem altijd met raad en daad terzijde stond, deel te nemen aan een reünie van 'Oude Glorie', een vereniging van eigenaren van historische kruisers, salon- en toerboten. De bijeenkomst werd gehouden in Sloten. Aan de vooravond van het evenement spraken wij met een enthousiaste Wiethoff.
Vroeger ging ik de hele zomer wedstrijdzeilen in een Regenboog en dat vind ik nog steeds het einde. Maar dat wil ik niet meer fanatiek doen en bovendien wordt het privé haast onbetaalbaar. Daarbij kost het erg veel tijd', aldus Wiethoff. 'Maar het water blijft altijd trekken. In 1978 zag ik een advertentie in Elburg. Er stond een bakdekkruiser te koop voor een paar duizend gulden en ik dacht direct: 'ik doe dat'. Ooit had mijn opa een soortgelijke boot gehad, dat wist ik nog, alleen was die langer dan de boot die ik kocht. Deze is 6 meter lang, ruim 2 meter breed en steekt 60 centimeter diep. De Albin 2 cilinder motor haalt 10 à 12 kilometer per uur'. ,
De boot, die in redelijke staat verkeerde, werd in Aalsmeer gekocht. Dit betekende dat de overtocht moest worden gemaakt naar de jachthaven aan de Eem, een tocht die niet zonder risico's was. Om dit waagstuk aan te gaan, moest eerst nog het een en ander gerepareerd worden en moest de gehele elektrische bedrading worden vervangen.
Huzarenstukje
Dat de tocht naar de Eem inderdaad een huzarenstukje was, bleek uit het feit dat de boot bij het verlaten van de sluis in Muiden bijna werd gekraakt door een tjalk, van de
bruine vloot aldaar. Daar kwam bij dat de wind in loop van de middag was toegenomen tot windkracht 10. Intussen bevond de boot zich toen al op de Randmeren ter hoogte van Huizen. Hoge golven dreigden van achteren naar binnen te lopen en tot overmaat van ramp sloeg ook de motor nog twee keer af. Al met al een zware test voor de boot, maar na een tocht van 15 uur kwam de Eem eindelijk in zicht.
'De eerste jaren, toen de jongens klein waren, hebben we er elke zomer mee gevaren op het Eemmeer. Na een jaar of tien kwam de boot met een enorme bult roest op de kant te staan. Hij moest dringend van boven tot onder opgeknapt worden. Daarom besloot ik tot algehele restauratie om deze bakdekkruiser weer zoveel mogelijk in de oude staat en kleuren uit de twintiger jaren terug te brengen. Ik dacht nog: het is niet zo'n groot bootje, dat kan ik wel zelf schoonmaken, maar dat bleek toch een gigantische klus! Ik heb 'm helemaal uit elkaar gehaald, alles is gerepareerd en nu is-ie van buiten weer helemaal in de originele staat'.
Roestvrij
"De hele onderkant heb ik centimeter voor centimeter afgebikt met een Amerikaanse slijptol op een grote boormachine. Op hele stukken zaten zulke dikke lagen teer, voordat ik dat eraf had.... Omdat door oud teer je huid verbrandt heb ik er een bivakmuts, een groot stofmasker en een stofbril bij op moeten zetten. En nog liep ik daarna twee weken voor schut. Thuis werden de komkommers al klaargezet als ik terugkwam om de brand een beetje uit m'n huid te halen. Ook moet je tot in alle hoekjes en gaatjes komen, dus al m'n spieren deden zeer. Ja, je moet er echt wat voor over hebben. Bovendien moesten alle gaten gerepareerd worden. Vroeger deden ze er gewoon een lap spek in. Dat zwelt in het water en het gat was dicht.
Alle houtwerk moest vernieuwd worden, de opstaande railing (preekstoel) op het voordek ging eraf en het plafond moest eruit. Met een stalen klophamertje heb ik alle klinknagels afgebikt. Er moesten heel wat nieuwe dingen in komen, zoals kozijnen, ra men, pantry, watertank, . brandstoftank. Allerlei kleine aanpassingen waren noodzakelijk. De boot werd zowel van binnen als van buiten roestvrij gemaakt. Soms was ik er weekeinden achter elkaar mee bezig en dan weer weken niet, dan was ik het zó zat. Soms ben ik er echt weken kapot van geweest.
Bijna alles heb ik vernieuwd. Maar als ik thuis alvast iets maakte, merkte ik bij de boot nogal eens dat het niet paste, omdat alles krom liep. Want vroeger werd alles op het oog , gemaakt. En ik wilde het helemaal goed hebben, want als je iets wilt repareren, moet je het goed doen, vind ik. Natuurlijk moest de boot ook geschuurd en gelakt worden. Onno Hoekstra heeft de naam 'Fuut' erop geschilderd. Heel mooi, met groen en goud. De motor heb ik afgelopen winter laten reviseren, want daar heb ik zelf geen verstand van. Deze Albin-motor tuft nu toch maar 12 uur achter elkaar zonder haperen´.
Een gouden tip van schipper Jan-Dirk Wiethoff waar hij veel profijt van heeft gehad: 'Het is handig een papieren luier onder de schroefas (de galan) te doen tegen het lekken van afgewerkt vet en water'.
Fanatieke Friezen
Ter ere van het 15-jarig bestaan hield de Vereniging van Booteigenaren 'Oude Glorie', waarvan Wiethoff al vanaf 1978 lid is, afgelopen weekend in Sloten een reünie. Naar een dergelijke bijeenkomst was hij nog nooit geweest en hij keek er dan ook naar uit om met de andere booteigenaren in contact te komen en elkaars boten te bekijken. Normaal liggen er in de gracht 'Het Diep' van Sloten geen boten. Maar voor deze speciale gelegenheid mochten ze er allemaal achter elkaar invaren, hetgeen een enorm leuke trekpleister is voor de liefhebbers. Een rondvaartocht met alle boten was een onderdeel van- het programma.
Vooral de Friezen zelf zijn er natuurlijk hartstikke fanatiek mee. Om de .. jaar wordt een dergelijke reünie gehouden en het is een erg leuk evenement. Er zijn boten bij die nog helemaal authentiek zijn'.
Ik denk dat ik de Fuut maar even een tijdje in Friesland laat liggen, want varen op het Eemmeer is lang niet zo leuk als Friesland. Als je op het Eemmeer vaart en af en toe heen en weer naar Amersfoort, ken je op een gegeven moment alle bochtjes en dan ben je wel uitgekeken. Friesland dat is werkelijk uniek!'. .
Liefdevol
Het grote werk is achter de rug. Nu is het alleen nog een kwestie van bijhouden. Dirk Wiethoff is zeer tevreden over het eindresultaat. Hij dan vertelt dan ook niet zonder trots en als hij op dat moment naast de boot had gestaan had hij er nog liefdevol en zacht overheen geaaid: 'Zo kaal en roestig als-ie eerst was, zo mooi is-ie nu'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten